لئوناردو دی کاپریو بازیگری است که به خاطر نقش های پرتحرک و نامتعارف شناخته می شود. او قبل از اینکه به فیلم بپردازد ، در تلویزیون شروع به کار کرد و برای بازی در فیلم "چی می خورد گیلبرت گریپ" (1993) نامزد اسکار شد. در سال 1997 ، دی کاپریو در درام حماسی جیمز کامرون ، تایتانیک بازی کرد که باعث شد وی به یک ستاره تبدیل شود. این بازیگر همچنین برای چندین پروژه از جمله The Aviator (2004) و The Departed (2006) با کارگردان نمادین مارتین اسکورسیزی همراه شده است. از فیلم های اخیر او می توان به Inception (2010) ، Django Unchained (2012) ، The Wolf of Wall Street (2013) و The Revenant (2015) اشاره کرد که اولین اسکار خود را برای فیلم دوم به دست آورد.

اوایل زندگی

لئوناردو ویلهلم دی کاپریو در 11 نوامبر 1974 در لس آنجلس ، کالیفرنیا متولد شد ، تنها فرزند ایرلمین و جورج دی کاپریو است. پدر و مادرش وقتی او هنوز کودک نوپایی بود طلاق گرفتند. دی کاپریو بیشتر توسط مادرش ، دبیر حقوقی متولد آلمان بزرگ شده است. علی رغم طلاق زودهنگام والدینش ، دی کاپریو با پدرش ، هنرمند و توزیع کننده کتاب های طنز ، همچنان نزدیک بود. با اصرار والدینش ، دی کاپریو جنبه خلاقیت خود را کشف کرد و علاقه اولیه به بازیگری را پیدا کرد. دی کاپریو به بک استیج گفت: "من دوست داشتم از مردم تقلید کنم ... دوست داشتم با والدینم شوخی کنم و شخصیت های مختلفی خلق کنم. من دوست داشتم اسکیت های خانگی کوچک خودم را انجام دهم." اما در هالیوود موفقیت زیادی کسب نکرد تا اینکه به اوایل نوجوانی رسید.

'درد رو به رشد'
برای سالها ، دی کاپریو برای جذب یک نماینده مشکل داشت. حتی یک نماینده برای بهبود جذابیت خود به دی کاپریو توصیه کرد نام خود را به لنی ویلیامز تغییر دهد. با این حال ، در اوایل دهه 1990 ، بازیگر در حال رشد شروع به کار تلویزیون منظم کرد. اعتبار اولیه او شامل میهمانان حضور در برنامه هایی مانند The New Lassie و Roseanne بود. او همچنین در کمدی دراماتیک والدین نقش داشت. در حالی که ثابت شد این نمایش کوتاه مدت است ، گفته می شود که دی کاپریو در زمان ساخت سریال با بازیگر دیگرش توبی مگوایر ملاقات کرده و از آن زمان این دو همچنان دوستان خوبی هستند. در سال 1991 ، دی کاپریو هنگامی که به عنوان بازیگر نیمه معمولی در کمدی خانوادگی Growing Pains ، با کرک کامرون و آلن تیکه انتخاب شد ، یک جهش به جلو انجام داد. او اولین فیلم خود را در همان سال در فیلم ترسناک کم هزینه Critters 3 انجام داد اما دو سال بعد فرصتی برای نشان دادن استعدادهای خود به عنوان یک بازیگر جدی پیدا کرد.

فیلم ها
'زندگی این پسر'
دی کاپریو با اثبات اینکه چیزی فراتر از یک نوجوان خوش قیافه بود ، در فیلم "این پسر" در کنار رابرت دنیرو بازی کرد. این فیلم در این اقتباس از خاطرات توبیاس ولف به رابطه دشوار یک پسر جوان و ناپدری توهین کننده اش پرداخت. دی کاپریو منتقدان را تحت تأثیر قرار داد و خودش را در مقابل بازیگر سنگین وزن دنیرو نگه داشت.

"چه می خورد گیلبرت گریپ؟"
دی کاپریو با بازی در فیلم "گیلبرت گریپ چه می خورد؟" دوباره سرش را برگرداند. (1993) ، با بازی جانی دپ. به تصویر کشیدن او از کودکی با معلولیت ذهنی ، نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. تقدیرهایی که از این فیلم دریافت کرد باعث تقویت شهرت دی کاپریو به عنوان استعدادی برای مراقبت شد.

'The Basketball Diaries' و 'Romeo + Juliet'
دی کاپریو به دنبال پروژه های جالب و متنوع سینمایی ادامه داد: او در سال 1995 درام بزرگسالان "بسکتبال" بازی کرد و در همان سال با راسل کرو ، شارون استون و جین هکمن در فیلم "وسترن سریع و مرده" کار کرد. دی کاپریو در رومئو + ژولیت (1996) ، بازخوانی مدرن باز لومان از داستان عاشقانه غم انگیز ویلیام شکسپیر ، نقش رومئو را با ژولیت کلر دانز بازی کرد.

"تایتانیک"
این یک داستان عاشقانه غم انگیز دیگر بود که باعث شد حرفه دی کاپریو در سال 1997 به مرحله جدیدی برسد. او در مورد غرق شدن کشتی اقیانوس پیما با کیت وینسلت در فیلم تایتانیک جیمز کامرون همبازی شد. او در این فیلم نقش جک ، یک هنرمند ضعیف را بازی می کند که به گل رز (وینسلت) ثروتمند و زیبا می افتد. این زوج نه تنها از جانب نامزد رز (بیلی زین) بلکه پس از برخورد کشتی به کوه یخ نیز با خطر روبرو می شوند. با بودجه تولید که بالای 200 میلیون دلار بود ، گرانترین فیلم ساخته شده در آن زمان بود.

تایتانیک به یک موفقیت مهم و تجاری تبدیل شد. 14 نامزدی اسکار را به دست آورد و 11 جایزه را از آن خود کرد و افتخارات متمایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به خانه برد. این اولین فیلمی بود که در فروش بین المللی به مارک میلیارد دلاری رسید.

موفقیت فیلم همچنین نشان داد که دی کاپریو می تواند از عهده نقش های اصلی مرد اصلی هالیوود برآید. او به سرعت با محبوبیت مداحان به محبوبیت مشهور جهان تبدیل شد ، جذابیت و زیبایی ظاهری جوان او را در لیست "50 زیبا ترین افراد" مجله People در سال 1997 و 1998 قرار داد.

Scorsese Muse: 'The Aviator' to 'The Departed'
بعد از تایتانیک ، دی کاپریو کمی افت اقتصادی داشت ، زیرا ثابت شد که مردی در ماسک آهنین (1998) و ساحل (2000) ناامیدکننده بودند هم از نظر مالی و هم از نظر هنری. با این حال ، دی کاپریو خیلی زود برگشت. او دامنه بازیگری خود را در دو ویژگی قابل توجه از